Exit Emilie
Full Focus!
Het pad van persoonlijke ontwikkeling buigt wel eens in verrassende richtingen. Wat er lonkt, valt dan soms niet meer te halen bij de organisatie waar je het toch ook goed naar je zin hebt. Dat is althans hoe het voor mij de afgelopen jaren liep. Ik haalde niet meer genoeg voldoening uit mijn kantoorbaan en dook na wat soulsearching vol nieuwsgierigheid in de wereld van het trainingsacteren. Eerst deed ik het ernaast en nam me voor dat er geen andere drijfveer dan passie hoefde te zijn. Inmiddels heb ik de nodige vlieguren en meters gemaakt. Alle mooie ervaringen die ik als acteur/trainer opdoe, versterken het gevoel dat dit is wat ik te doen heb! Met mensen sleutelen aan gedrag, effectiviteit en verbinding in interactie. Dit is het mooiste werk, ik wil niks anders nu.
Super waardevol als je werkgever meedenkt over een manier om ruimte te creëren voor zo’n ontwikkeling. Ook als het betekent dat die ontwikkeling tot een onvermijdelijk afscheid van elkaar zal leiden. Ik bouwde mijn werk bij Bureau ICE langzaam af en kon mijn tijd helemaal flexibel indelen, terwijl ik mijn onderneming als trainer/acteur opbouwde. Samen bleven we steeds onderzoeken wat we voor elkaar konden betekenen voordat ik de laatste grote sprong waagde naar ‘helemaal op eigen benen’. Met heel veel voldoening sluit ik daardoor mijn tijd als consultant/toetsspecialist af.
Vandaag trok ik voor het laatst de deur van het kantoor achter me dicht. Rechtstreeks naar de kroeg tegenover: met lieve collega’s het afscheid vieren. Terugkijken op alles en uitspreken wat we van elkaar geleerd hebben. Voelen dat kiezen ook altijd verliezen is. En dat toegewijd kiezen dan helpt. In de lieve woorden die op zo’n avond worden gesproken mogen proeven dat ze precies die eigenschappen zo waarderen, die naadloos passen bij de missie die je al langer drijft. Ik kan me geen fijnere manier bedenken om een samenwerking af te ronden.
Wat hadden we kunnen doen om jou te behouden? stond er op het exit-formulier van HR. Hoe trots mag je als werkgever zijn als het antwoord is: ‘Oprecht niets! Het is juist dankzij jullie flexibiliteit en meedenken dat ik langer ben gebleven dan anders misschien wel het geval was geweest.’
